Η Vogue ταξίδεψε Τήνο, Άνδρο και Σύρο για να… ξεκουραστεί

Για την Άνδρο επισημαίνει ότι είναι ένα μεγάλο νησί – το δεύτερο μεγαλύτερο των Κυκλάδων μετά τη Νάξο. Αποτελείται από βουνά και κοιλάδες, κρυφούς καταρράκτες, χωριά και μοναστήρια. Βρίσκεται μόλις δυο ώρες από το λιμάνι της Ραφήνας, κοντά στην Τήνο και τη Μύκονο. Έχει περισσότερες από 70 παραλίες, οργανωμένες, εύκολα προσβάσιμες αλλά και απομονωμένες με άγρια ομορφιά.

Με ορεινές πλαγιές πιο επιβλητικές και από τα φημισμένα Highlands της Σκωτίας, η Άνδρος δεν μοιάζει με κανένα άλλο νησί των Κυκλάδων. Ένα νησί γεμάτο τοξωτά πέτρινα γεφύρια και αμέτρητες φυσικές πηγές, κατάφυτες εκτάσεις με ελιές που συνυπάρχουν αρμονικά με μεσαιωνικά παρατηρητήρια και μικρούς καταρράκτες που ξεπροβάλλουν μέσα από καστανιές.

Σύρος

Το δημοσίευμα της Vogue αναφέρει ότι η Ερμούπολη της Σύρου παραμένει ζωντανή καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Το νησί βρίσκεται σε διαδικασία «αναζωπύρωσης» από νέους δημιουργικούς ανθρώπους που παντρεύουν την τοπική κουλτούρα με προσωπικά projects, όπως μικρές επιχειρήσεις, ανακαινίσεις και πρωτοβουλίες στο χώρο της γαστρονομίας.

Τήνος

Η Τήνος μπορεί να απέχει μόλις 20 λεπτά με το ferry boat από τη Μύκονο αλλά «χιλάδες μίλια» από το lifestyle και τη νυχτερινή ζωή του κοσμοπολίτικου νησιού. Η Vogue, αναφέρει στο δημοσίευμά της ότι είναι διάσημη για τους ναούς της Ορθοδοξίας όπως η εκκλησία της Παναγίας της Ευαγγελίστριας στη Χώρα. Πολλοί ταξιδιώτες προσπερνούν την Τήνο θεωρώντας ότι είναι γεμάτη αποκλειστικά με Ορθοδόξους. Στην πραγματικότητα, μόλις λίγο μακρύτερα μπορεί να βρει κανείς το αληθινό πρόσωπο αυτού του μοναδικού νησιού που είναι περιστερεώνες, ανεμόμυλοι, 50 υπέροχα και ζωντανά χωριά, παραλίες, κύματα και φαγητό.
Πέρα από τον Χαλεπά και τη μαρμάρινη κληρονομιά του, αλλά και τον Πύργο, τον Κουμάρο και τον χιτσκοκικό Κρόκο, η Τήνος έχει αμέτρητα ακόμη μέρη για να δείτε, όπως είναι ο Τριαντάρος, ο Αρνάδος, ο Ταραμπάδος, ο λόφος Εξωμβούργου, το Κάτω Κλείσμα, η Καλλονή και η Κώμη (η τελευταία μάλιστα διαθέτει και μια φανταστική γυναικεία χορωδία – αξίζει να τη γνωρίσετε μέσα από κάποια συναυλία).

Η πλατεία των Δύο Χωριών με τα τρεχούμενα νερά είναι από τις ωραιότερες του νησιού, τα εγκαταλελειμμένα πέτρινα Μοναστήρια, παρά την ερημική όψη τους, έχουν μια γερασμένη γλυκύτητα, ενώ η Μυρσίνη είναι ένας τρισχαριτωμένος οικισμός που, ένα βράδυ του περσινού καλοκαιριού, με άφησε έκπληκτη με το πόσο εκκεντρικούς τουρίστες (για την ακρίβεια, Γάλλους χορευτές) έκρυβε στους κόλπους της. Η Καρδιανή ξεχωρίζει για την απογευματινή γοητεία και τη διπλή θρησκευτική υπόστασή της (είναι ένα μεικτό χωριό, και καθολικό και ορθόδοξο), τα Λουτρά για τις ανείπωτες ιστορίες μοναχισμού τους (εδώ βρίσκονται τόσο το μοναστήρι των Ιησουιτών όσο και εκείνο των Ουρσουλινών), ο Κάμπος για το μουσείο σύγχρονης τέχνης του (του καλλιτέχνη Κώστα Τσόκλη).

Και βέβαια υπάρχει και η Χώρα, που κάποια πρωινά είναι λίγο κουραστική με την κίνηση και τη φασαρία, που η αρχιτεκτονική της περισσότερο την αδικεί παρά την κολακεύει, αλλά που είναι η αρχή και το τέλος της Τήνου. Αυτήν πρωτογνωρίζει κανείς όταν πατάει το πόδι του στο νησί, αυτήν χαιρετάει όταν φεύγει, σε αυτήν αξίζει να καταλήξει έπειτα από ένα ολοήμερο οδοιπορικό στα βουνά και στα χωριά. Με παρέα και μπίρα από το περίπτερο, ανηφορίζοντας μέχρι την εκκλησία της Παναγίας και πάλι πίσω. Δεν υπάρχει πιο ωραίο κλείσιμο της ημέρας στην Τήνο από αυτή τη βραδινή περαντζάδα.